آستری های سیلیکونی: WRP100وWRP200 وWRP300 آستریهای آب گریز و غبار گریز کننده سطح مصالح ساختمانی

ب) آستریهای آکریلیک : EM 600 و EM 700 و EM 750 آستریهای تثبیت کننده سطح مصالح ساختمانی

پ) آستریهای سیلیکاتی : WPS 500 و WPS 400 آستری های آب بند و ضد غبار و حفاظت کننده سطح مصالح ساختمانی

ت) آستری یا پلایمر سیلیکاتی DC1600 آستری تمیز کننده سطوح بتنی

ث) آستری یا پلایمر سیلیکاتی DW1700 آستری مقاوم ساز سطوح چوبی

نحوه عملکرد آستریها ( پرایمرها) و رنگهای سیلیکونی ، سیلیکاتی و آکریلاتی سیلیکونایز شده

شکل1: ترکیبات سیلیکونی محافظ نما اعم از پرایمر ( آستری ) سیلیکونی و یا رنگهای سیلیکونی قادرند تا با ایجاد چتر حفاظتی مناسب روی سطح ساختمانی ، امکان تماس ذرات آب با سطح ساختمان را از بین برده و با دفع ذرات آب پدیده Beading Effect)) دانه قطرات تسبیحی شدن قطرات آب را ایجاد نمایند .

از سویی سطح متخلخل سیلیکون این امکان را پدید می آورد که ذرات بخار آب ، اکسیژن و دی اکسید کربن به راحتی از غشاء لایه سیلیکون عبور نماید و به عبارتی تنفس اکسیژن و دی اکسید کربن بدون مشکل انجام گیرد .

ولی پرایمر های سیلیکاتی با انسداد خلل و فرج و لوله های موئینه سطوح سیمانی ، گچی، چوبی و... راه جذب آب را گرفته و بر خلاف آستریهای سیلیکونی به ذرات آب یا بخار و حتی اکسیژن و دی اکسید کربن اجازه عبور و مرور راحت را نمی دهند یعنی سیلیکاتها موجب اشباع و انسداد مجاری موئینه یا کاپیلارها شده و بدین ترتیب فشار + و- آب و گاز را تا حد بالایی مهار می کنند . این دو صفت در پرایمرهای آکریلاتی وجود ندارند .

پرایمر های آکریلاتی تنها وظیفه چسباندن ذرات معلق به سطح زیرین و نفوذ به لایه های سیمان ، بتن ، گچ و...را دارند . آکریلاتها در مقادیر اندک قدرت اشباع کلیه خلل و فرج و لوله های موئین سیمان را ندارند و بیشتر می توانند روی آنها لایه ای نازک تشکیل دهند که این لایه نازک کاملا تراواست . ولی چنانچه پرایمر های آکریلاتی را در چند دست پیاپی اجرا نمایند ـ که البته توجیه فنی و اقتصادی نیز ندارند ـ عمل تنفس و تبخیر به کندی انجام شده و لوله های موئینه با پلیمرهای امولسیونی آکریلیک اشباع و پوشانده و سطح در نهایت نیمه براق و یا حتی براق می شود .

آکریلیک ها و سیلیکونها آب گریز کردن ( Water Repellency ) و وظیفه سیلیکاتها آب بند کردن ( Water Proofing) است . پرایمر های آکریلاتی با تشکیل لایه چسبنده و نفوذ در لایه های سطحی مصالح می توانند ذرات معلق را به یکدیگر چسبانده سطح را تثبیت کرده و چسبندگی لایه های بعدی اعم از رنگ یا بتونه را افزایش داده و تاثیر اندکی در آب بندی یا آب گریزی سطح دارند.